Tuesday, January 4, 2011

Կումբա 2

Մեծազնիվ Արքան իր բնական կարիքը հոգալու ժամանակ որոշեց դասակարգել իր թագավորության ենթականերին, որպեսզի ավելի հեշտ կարողանար նրանց կառավարել և բռի մեջ հավաքել:

Նա մտածեց և գտավ, որ պետք է իր ենթականերին բաժանի չորս մասերի` ըստ իր հորինած Դեկադեոս եռագույն դրոշակի գույների*
Ուրեմն կարդում ենք Հուիի մտքերը.

“«Կումբա-Կումբա» երկրում թող մարդիկ բաժանվեն չորս մասի` ըստ իմ հորինած դրոշակի գույների: Թող հիմնական խմբի մեջ մտնեն այս չորսը, իսկ երկրորդականների մեջ` մնացած մարդիկ:
Խումբ 1. Հյուր-խոզեր
Այս խումբը բաժանվում է 3 ենթախոզի.
Ենթախոզեր 1.
Սրանք թող լինեն այն խոզերը, որոնք չեն գրանցվել իմ երկրում և իմ գոմից չեն: Սրանք կարող են իմ գոմի կողքով անցնել /այո, ես այդքան մեծամեծահոգի եմ/, կարող են ընթերցել գոմի դռանը գրված հայհոյանքները, էշությունները և դեբիլությունները, ինչպես նաև իմ հանճահանճարեղ մտքերը, կատարել որոնում իմ խառնաշարաէշ և խրթնաբարոյագույն դեբիլություններում: Ես այս ենթախոզերին թույլ եմ տալիս այցելել այլ գոմեր իմ գոմից բացի, տանը ունենալ ինտերնետ, հեռախոս, մեքենա և այլ բաներ, որոնց դեմը չեմ կարող առնել, քանի որ չեն ընկել իմ ցանցացանցը”

Այստեղ Հուիի դեմքը խոժոռվեց, քանի որ տեսավ, որ այս ենթախմբի հետ ոչ մի հիմարություն չի կարող անել` ըստ իր սովորության: Ավելին. Այս ենթախումը կարող է զզվել Հուիի գոմից` առանց Հուիի թույլտվության:
<<Լավ, մյուս ենթախոզերից վրեժս կլուծեմ>>,- քթի տակ մռմռաց նա և շարունակեց տանջել իր ուղեղ-պրոցեսորին**:

Ենթախոզեր 2.
Այցելուներ, որոնք գրանցվել են խոզանոցումս, բայց չեն հաստատել, որ խոզ են, ուստի չեմ կարող որոշել` իսկապե՞ս խոզ են, թե՞ ոչ խոզ***…
Սրանց համար մտածել եմ, որ կարող են անել այն ամենը, ինչ առաջին ենթախոզերը, բայց կարող են նաև անձնագրում գրել, որ ոչ խոզ են:”

Այստեղ էլ մեծն առաջնորդի դեմքը կնճռոտվեց, որովհետև մտածեց, որ կարող է այս խմբի ենթախոզերը սխալ տեղեկություն տան այն մասին, որ իրենք խոզեր են, ու ինքը կարող է շփոթության մեջ ընկնել: <<Հաստատելը ոչ մի բան չի նշանակում.-մտածեց նա, ես պիտի խոզության տեստեր տամ` պարզելու համար, թե տվյալ ենթական խո՞զ է, թե՞ ոչ խոզ>>:
Մտածեց, ու հաջորդ ենթախմբի համար ասաց.

“Ենթախոզեր 3.
Այցելու խոզեր, որոնք գրանցվել են խոզանոցում, հաստատել են իրենց ekhoz@khoz.kz հասցեն, բայց նրանց խոզացումը, այսինքն` գրանցումը դեռևս չի հաստատվել կամ հերքվել գոմի տերերիս կոզմից (այսինքն` միայն իմ կողմից****): Սրանք թող ընթերցեն դռների, պատերի ու առաստաղի վրա գոյություն ունեցող գրառումները, թող ընթերցեն գոմի դռանը գրված հայհոյանքները, էշությունները և դեբիլությունները, ինչպես նաև իմ հանճահանճարեղ մտքերը, կատարել որոնում իմ խառնաշարաէշ և խրթնաբարոյագույն դեբիլություններում կատարել խոզանոցի խոզաբառերի և խոզաթեմաների որոնում+, ունեն անձնագիր և կարող են (այսինքն` ես մեծահոգաբար թույլ եմ տվել) խմբագրել դրա տվյալները:
Այս ենթախոզի մեջ գտնվող անձինք չեն համարվում խոզանոցի անդամներ (չգիտեմ` ինչ կարող են անել, դրա համար էլ չեմ համարում դրանց իսկական խոզեր):”


*Հուին հաշվել չգիտեր տասնորդական համակարգով. միայն գիտեր զրո և մեկ թվերը:
** Հուին ուներ պրոցեսոր-ուղեղ, տեսաքարտ-աչքեր, մոնիտոր-ակնոց, բերան-զուգարան, քիթ-կնճիթ և մարմին-ուղիղ աղիք:
*** Հուիի կարծիքով, մարդիկ բաժանվում են երկու խմբի` խոզ և ոչ խոզ:
**** Հուին իր հիմնած խոզանոցի ադմինիստրացիայի միակ անդամ-քարտուղար-վարիչ-տնօրեն-խորհրդատուն էր:
+Հուիի մտքերը մի քիչ ցրիվ եկած են ու կրկնաբանություններով լի, քանի որ բանակ-խոզանոցում ծառայած ժամանակ հոսանքը խփել էր իրեն, պրոցեսոր-ուղեղը վնասել, բայց քանի որ այդ մոդելի պրոցեսոր այլևս չեն արտադրում, նա այդպես էլ կիսակատարյալ խոզ վիճակում էր: Իսկ ընդհանրապես, իր պրոցեսոր-ուղեղն արտադրվել էր այն ժամանակ, երբ դեռ պրոցեսոր-ուղեղ արտադրել չգիտեն:

Monday, February 15, 2010

Կումբա-Կումբայի ուրախ պատմությունը

Կումբա-Կումբայի ուրախ պատմությունը

Լինում է, չի լինում` մի Կումբա-Կումբա երկիր է լինում` իր Հուիհընհընըմշչուկ առաջնորդով: Մի օր այս առաջնորդը որոշում է, որ պետք է իրեն երկրպագեն իր Կումբայի բոլոր ազգերը, լեզուներն ու ժողովուրդները: Որոշում է ու գրում հրովարտակ.

"Ես` Հուիհընհընըմշչուկ Առաջինս, արգելում եմ պաշտել գրի ու գրականության, կայծակի, ջրի, պատերազմի, գրի ու գրականության և մնացած բոլոր աստվածներին, ինչպես նաև գրի ու գրականության աստվածներին, և եթե հանկարծ մեկն իմ թագաթագավորության* ազգերից, լեզուներից ու ժողովուրդներից պաշտի դրանց, ինչպես նաև գրի ու գրականության աստվածներին, ես նրան կարտաքսքսեմ* դուրս":

Նա հատկապես ատում էր գրի ու գրականության աստծուն, որովհետև այդ աստծու քրմերն ու անձամբ ինքը` քրմապետը, թագավորի գրածները հաճախ կարմիր արյունով գրող փետրագրիչով ուղղում էին: Դե ինքն էլ հետ էր ուղղում այդ կարմիր ուղղումները կապտաթույր թանաքով գրող գրիչով, ու արդյունքում ստացվում էր անընթեռնելի մի ձեռագիր, որն անկարելի էր լինում պատճենել գունավոր արտաքսաքսերոքսային չապարատով, ու ստիպված թագավորության չարխիվ էր հանձնվում մի գրություն, որ բազում-բազում ուղղում-հետուղղումներով էր զարդարված լինում:

Այս վերջին հրովարտակը բնականաբար, հալած յուղի պես ընդունվում է թագավորությունում, և Հուին պաշտվում է այդ գեղեցիկ ու <գյոզալական> Կումբա-Կումբա երկրում: Նույնիսկ հարևան թագավորություններից են գալիս ու սկսում երկրպագել այս տասնամեծար միապետին:

Ոգևորվելով իր փառքից` այս թագավորը սկսում է հրաշքներ գործել. ստեղծում է #000000 ընտանիքի գույները` իրենց բոլոր նրբերանգներով, ընդհուպ մինչև #ffffff գույնի ընտանիքը, ստեղծում է քառակերպ կապտաթույր երկինք և այլն: Վկայություն կա, թե հարևան թագավորությունից լրտեսներ էին ուղարկվում Կումբա-Կումբա` գույների կոդերը գտնելու և գողանալու համար: Ժամանակակիցները պատմում են, որ նրան են վերագրվում շատ ու շատ գյուտեր ու հայտնագործություններ:

Մի խաղաղ ու գեղեցիկ օր այս թագավորը բնական կարիք է ունենում (ինչպես սովորաբար ունենում էր խաղաղ ու գեղեցիկ օրերին) ու որոշում է գնալ իր թագավորության այն միայնատնակը, ուր նույնիսկ թագավորներն են մենակ գնում: Բայց վախենալով, որ իր բացակայության րոպեներին իր ժողովուրդը կսկսի վերադառնալ հին աստվածներին, ապստամբություն կբարձրացնի, կգոռա <Հո՜ւ-ի՜, մարդա-սպա՜ն, Հո՜ւ-ի՜, մարդա-սպա՜ն> անմիջապես (նա շատ խելացի էր ու արագ էր գործում) իր նման մի ՀուիհընհընըմշՉուկի արձան է ձուլել տալիս և կանգնեցնում իր գահի առաջ, որ ժողովուրդները դրան երկրպագեն, մինչև ինքը գա:

Պատմագիրը գրում է այս մասին.

"Իր թագաւորութեան տասնութերորդ տարում արքայն ՀուիհընհընըմշՉուկն մի ոսկեայ արձան կանգնեցրեց, որի բարձրութիւնը վաթսուն կանգուն էր, լայնութիւնը` վեց, եւ այն կանգնեցրեց կումբացիների երկրում, Դեկադեոս եռագույն դաշտում: Նա հրամայեց հաւաքել զօրավարներին, զօրագլուխներին եւ կուսակալներին, պետերին, իշխանաւորներին, գործակալներին եւ գաւառների բոլոր իշխաններին` պաշտելու և հսկելու, մինչ ինքը գար"

Եվ այսպես, նա մտնում է այդ տնակը, իր անելիքն անում ու դուրս գալիս` առանց նկատելու, որ իր բնական կարիքից մի կաթիլ է կաթել իր արքենի մույկի` վագրի կաշվից պատրաստված երեսի վրա:

Մոտերքում էր ցատկոտում բնական կարիք սիրող ճանճաճանճը, որը պատերազմի աստծու արբանյակն էր Կումբա-Կումբայում....

*Հուին հաճախ տառասխալներով էր գրում իր հրովարտակները ու չէր ընդունում իր մեծն իմաստունների ուղղումները:

շարունակելի